ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΛΙΓΟΣΤΕΥΟΥΝ ΤΑ ΚΑΡΟΤΑ, ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΝ ΤΑ ΜΑΣΤΙΓΙΑ… 
Η παράλληλη καθημερινή εξοικείωση με αυτοοργανωμένες και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες σε κάθε τομέα της ζωής μας και η σύγκρουση με όποιο μέσο ο καθένας διαθέτει είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής. Το δήθεν ξεπέρασμα της κρίσης δεν υφίσταται, καθώς αποτελεί απλά ένα ακόμα χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού συστήματος. Αυτό που μας ζητάνε είναι να το αποδεχτούμε και να μπούμε σε ένα ατέρμονο παιχνίδι της εξουσίας που μοναδικό σκοπό σαφώς έχει την ενδυνάμωση της. Ο μόνος τρόπος για να ξεπεραστεί η κρίση, είναι να ξεπεράσουμε αυτό που την προκάλεσε, κι αυτό δεν είναι άλλο από τον καπιταλισμό. Και το να ξεπεράσεις το σημερινό σύστημα δεν μπορεί να γίνει υιοθετώντας μόνο ειρηνικές πρακτικές γιατί έτσι δεν ενοχλείς το σύστημα, ή όταν φτάσεις στο σημείο να το ενοχλήσεις θα είναι πολύ εύκολο να σε πατάξει. Αλλά ούτε υιοθετώντας μόνο πρακτικές αντάρτικου πολέμου, γιατί όσο αποτελεσματικές κι αν αυτές είναι σε απομονώνουν, σε εγκλωβίζουν και δεν γίνονται κατανοητές από τον υπόλοιπο κόσμο. Το ξεπέρασμα που συνεπάγεται την ανατροπή του σημερινού καθεστώτος μπορεί να είναι εφικτό μόνο με σύγκρουση η οποία όμως θα έχει βαθιά γνώση των αιτιών που τη δημιούργησαν και ανοιχτά μυαλά για τον τρόπο που θα συνεχίσει.
Η παράλληλη καθημερινή εξοικείωση με αυτοοργανωμένες και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες σε κάθε τομέα της ζωής μας και η σύγκρουση με όποιο μέσο ο καθένας διαθέτει είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής. Το δήθεν ξεπέρασμα της κρίσης δεν υφίσταται, καθώς αποτελεί απλά ένα ακόμα χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού συστήματος. Αυτό που μας ζητάνε είναι να το αποδεχτούμε και να μπούμε σε ένα ατέρμονο παιχνίδι της εξουσίας που μοναδικό σκοπό σαφώς έχει την ενδυνάμωση της. Ο μόνος τρόπος για να ξεπεραστεί η κρίση, είναι να ξεπεράσουμε αυτό που την προκάλεσε, κι αυτό δεν είναι άλλο από τον καπιταλισμό. Και το να ξεπεράσεις το σημερινό σύστημα δεν μπορεί να γίνει υιοθετώντας μόνο ειρηνικές πρακτικές γιατί έτσι δεν ενοχλείς το σύστημα, ή όταν φτάσεις στο σημείο να το ενοχλήσεις θα είναι πολύ εύκολο να σε πατάξει. Αλλά ούτε υιοθετώντας μόνο πρακτικές αντάρτικου πολέμου, γιατί όσο αποτελεσματικές κι αν αυτές είναι σε απομονώνουν, σε εγκλωβίζουν και δεν γίνονται κατανοητές από τον υπόλοιπο κόσμο. Το ξεπέρασμα που συνεπάγεται την ανατροπή του σημερινού καθεστώτος μπορεί να είναι εφικτό μόνο με σύγκρουση η οποία όμως θα έχει βαθιά γνώση των αιτιών που τη δημιούργησαν και ανοιχτά μυαλά για τον τρόπο που θα συνεχίσει. Σίγουρα θέλει προσοχή ο τρόπος επίθεσης ενάντια στο σύγχρονο φασισμό. Όμως, πάνω από όλα απαιτεί πάθος για τη ζωή και την ελευθερία. Πρέπει σίγουρα να μην ξεχνάμε ότι οι κρατικοί μηχανισμοί είναι πάντα έτοιμοι να αντιμετωπίσουν κάθε εξεγερσιακό γεγονός όταν διέπεται από τους κανόνες της μαθηματικής λογικής. Όπως και σήμερα είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν ανάλογες καταστάσεις δράσης-αντίδρασης. Αυτό που σίγουρα δεν μπορούν να προβλέψουν και συνεπώς να αντιμετωπίσουν είναι ένα μαζικό και μη αναμενόμενο ρεύμα…
Όπως ήταν ο Δεκέμβρης στην Ελλάδα, μια αδυναμία του κεφαλαίου και του κράτους να τον ενσωματώσουν. Μέσα από το Δεκέμβρη αναδύθηκε η μη ανοχή του κόσμου σε μια πραγματικότητα που τον κάνει να ασφυκτιά, τον αποκλεισμό, τη μη κάλυψη των πραγματικών αναγκών του, το να ξυπνάει το πρωί και να πηγαίνει στη δουλειά ή να ψάχνει για δουλειά σαν να μην έχει γίνει τίποτα. Ο Δεκέμβρης τρόμαξε κάθε εξουσιαστικό γουρούνι γιατί έδειξε με ακατέργαστο αλλά τουλάχιστον αυθεντικό τρόπο τη δυνατότητα για ένα καινούργιο κόσμο σχέσεων κοινότητας, όπου η λύση εξαρτάται από εμάς τους ίδιους και από όλους μας.
Κάποτε ακουγόταν ουτοπικό. Αγγίζοντας όμως για άλλη μια φορά την ουτοπία πλέον δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πως μόνο καλλιεργώντας αυτοοργανωμένες πρακτικές σε όλους τους κοινωνικούς χώρους, ώστε να είναι προφανής αυτός ο τρόπος ζωής σε όλους όσους συμμετέχουν και διεκδικούν και ακατανόητος για το σύστημα που μας ελέγχει, μπορεί η σημερινή κατάσταση να ανατραπεί. Να μην υπάρχει τη δυνατότητα κρατικής παρέμβασης σε κανένα κομμάτι οργάνωσης της ζωής μας, κι έτσι να κατανοήσουμε τις δυνατότητες που τέτοιες μορφές οργάνωσης μπορούν να προσφέρουν και να είμαστε έτοιμοι και ικανοί να ανατρέψουμε αυτό το σάπιο κόσμο εκεί που δεν θα το περιμένει, ή και να το ψιλιαστεί δεν θα είναι και πολλά τα πράγματα που θα μπορεί να κάνει.
Άλλωστε όπως ξεκινούσε προκήρυξη της κατειλημμένης ΓΣΕΕ στις 17 Δεκέμβρη του 2008 «Την ιστορία μας ή θα την καθορίσουμε εμείς ή θα καθοριστεί ερήμην μας…».
