Η σημαντική παρένθεση στα ‘’παλιά’’

Είναι απ’ τις στιγμές που οι όποια φωνή σου φαίνεται κραυγή και  όποια εικόνα μοιάζει φρικιαστική.

Οι γύρω σου κινούνται σαν φαντάσματα και η αύρα τους σε παγώνει ενώ ξέρεις ότι μπορεί να ζεστάνει (και το έχει αποδείξει!).

Η φθορά. δεν οδηγεί πάντα σε ανεπανόρθωτη ζημιά..

Είναι εκείνες οι φορές που νομίζεις ότι η μηχανή του ισοζυγίου σου έχει χαλάσει..κάποιος πείραξε τους τροχαλίες και πηγαίνει όλο και πιο κάτω, κατεβαίνει και χάνεις κάθε ελπίδα για επάνοδο…

Και το χειρότερο..να νιώθεις κάποια αλυσίδα να σπάει!

ΠΤΩΣΗ?

Πτώση. Απόπτωση. Κατάπτωση. ’Έκπτωση.

Αλλά κυρίως.. έκπτωση. Έτσι, χωρίς να ξέρω τη σειρά και την αιτία.

Έτσι..χωρίς πολλά..προσπαθώ να σηκωθώ και πέφτω, βυθίζομαι και για να σηκωθώ χρειάζομαι ένα χέρι για να κρατηθώ.

Μέχρι τώρα το βρήκα και φοβάμαι την απώλεια του.

Φοβάμαι την ανυπαρξία.

Φοβάμαι το ‘’αύριο’’ γιατί ονειρεύομαι πάντα ένα διαφορετικό από τους άλλους ‘’μετά’’. Ένα ‘’μετά’’ που θα’ ναι πιο όμορφο από ό,τι φανταστήκαμε και αυτό που ούτε καν φαντάζονται οι ‘’’άλλοι ‘’…

(παλιότερα σε αυτό το σημείο συνέχιζα γράφοντας:

”Αλλά είναι μάταιο να μιλάμε για ‘’αύριο’’..Κυριαρχία ενός δύσκολου ‘’ΤΩΡΑ’’! “

Άλλα όχι..άλλαξα γνώμη! Και τα γιατί ..πολλά..)

Ας  μένουμε ονειρευτές του δικού μας ‘’μετά’’ και ας γίνουμε μαχητές εκείνου του δύσκολου ‘’ΤΩΡΑ’’.

Ας νικήσουν τα όνειρα τους φόβους!!!

                                                                                    Pink-bong