ΤΟ ΑΚΥΡΩΜΕΝΟ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ ΜΙΑΣ ΑΚΥΡΗΣ ΖΩΗΣ

Κι άλλη μια μέρα ξεκινά…την υποχρεώνεις να ξεκινήσει δηλαδή. Τι να κάνεις όμως? Πρέπει να κοιμηθείς νωρίς, για να ξυπνήσεις νωρίς ώστε να μπορείς να ανταπεξέλθεις σε αυτό που σε περιμένει την επόμενη μέρα.

Και δυστυχώς, αυτό που σε περιμένει δεν είναι ένα ηλιόλουστο πρωινό  κάνοντας βόλτες με φίλους και απολαμβάνοντας τις έστω και μικρές όμορφες γωνιές της γκριζόπολης που ζεις. Αντίθετα σε περιμένει ένα μουντό πρωινό, χωρίς να ανταλλάξεις κουβέντα με κανέναν μέχρι να φτάσεις στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς. Και για να φτάσεις εκεί θα πρέπει να στοιβαχτείς σαν σαρδέλα σε κονσέρβα σε ένα σάπιο λεωφορείο πληρώνοντας ένα μέρος του ανταλλάγματος της καθημερινής σου εκδούλευσης. Θα προσπαθήσεις και θα νιώσεις «ευτυχισμένος» αν βρεις μια θεσούλα με σκοπό ένα βόλεμα της στιγμής. Θα υπομείνεις τον ιδρώτα του διπλανού σου, με τον ίδιο τρόπο που έχεις μάθει να υπομένεις το χνώτο του επιστάτη στους ασφυκτικούς ρυθμούς ζωής που μας έχουν επιβάλλει. Και όλα αυτά υπό το μόνιμο φόβο του μπάτσου ελεγκτή, ρισκάροντας την αξιοπρέπεια σου. ΠΙΕΣΗ-ΑΓΧΟΣ-ΕΝΤΑΣΗ στην καθημερινή ανούσια μεταφορά σου…

Και παρόλο που υπομένεις όλη αυτή τη σαπίλα, ελπίζεις να μην καθυστερήσει το λεωφορείο γιατί η δική του καθυστέρηση θα σημαίνει και τη δική σου με άμεση συνέπεια την τιμωρία. Τιμωρία από το αφεντικό σου, καθώς η αργοπορία επιβάλλει τις συνέπειες που το σύστημα ορίζει, χωρίς να ενδιαφέρεται σε ποιόν οφείλεται.

Και ενώ όλα αυτά τα θεωρούμε δεδομένα στις μίζερες ζωές μας, μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τις συγκοινωνίες, από την 1η Φλεβάρη εγκαινιάζονται νέες δυσβάσταχτες αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων στις αστικές συγκοινωνίες. Το νέο χαράτσι που επιβάλλει το κράτος με πρόσχημα τα ελλείμματα σε φορείς του δημοσίου όπως ο ΟΑΣΑ μετατοπίζει για μια ακόμη φορά το χρέος και τις ευθύνες στους από κάτω και όχι στους εκάστοτε διαχειριστές της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Ταυτόχρονα στο στόχαστρο τίθενται και οι εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς με νέο νομοσχέδιο. Επιπλέον, μετά από επιστολή εργαζομένης, ο ΟΑΣΑ απαντά πως στο πλαίσιο αναδιαρθρώσεων πρόκειται να καταργηθούν και νυχτερινές γραμμές.

Και προφανώς το γεγονός να μιλάμε για τα ΜΜΜ σαν να είναι το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε  σήμερα, είναι αν μη τι άλλο άκυρο, όμως αν εστιάσουμε σε ένα θέμα που αφορά την πλειονότητα του κόσμου και αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητας του θέτοντας τρόπους δράσης και επίθεσης στο καπιταλιστικό καθεστώς δίνεται η δυνατότητα αυτό να αποτελέσει μια καθαρή προβολή για το τι άλλο μπορούμε να πράξουμε για να το καταστρέψουμε και να θέσουμε εμείς τις δικιές μας ανάγκες και επιθυμίες στην καθημερινότητα μας κι όχι μόνο.

Τα ΜΜΜ θα έπρεπε να αποτελούν κοινωνικό αγαθό…κάτι που ο καθένας μας αν κάτσει και σκεφτεί θα θεωρήσει αυτονόητο και παρόλα αυτά το σύστημα μας έχει πείσει πως δεν είναι έτσι. Πραγματικά κάθε φορά που μπαίνεις σε ένα στοιβαγμένο λεωφορείο και πριν προλάβεις να κρατηθείς από κάπου, σκέφτηκες ποτέ γιατί το χτυπάς αυτό το γαμημένο το χαρτάκι που έχεις αγοράσει…κι αν δεν έχεις αγοράσει με αγωνία ζητάς από κάποιον συνεπιβάτη σου??? Σκέψου λίγο την προοπτική των ελεύθερων συγκοινωνιών για όλους….

Κι όταν τελοσπάντων μπουκάρει με ύφος μπάτσου ο κάθε κακομοίρης ελεγκτής εσύ σκέφτεσαι ανακουφισμένος ότι το χτύπησες το εισητηριάκι σου (ουφφφ!!!) και δεν δίνεις καμία σημασία σε κάποιο συνεπιβάτη σου, που είτε δεν πρόλαβε, είτε δεν είχε χρήματα, είτε έχει συνειδητοποιήσει πριν από εσένα την απάτη που σου πουλάνε˙ τον οποίο τελικά μπουζουριάζει  ο μπατσελεγκτής. Και ενώ ακούς αυτά που υποστηρίζει (γιατί είσαι και λίγο κουτσομπόλης και πώς να περάσουν κι αυτά τα ανούσια λεπτά του «ταξιδιού»…) σκέφτεσαι καλά τα λέει μωρέ, αλλά που να τρέχεις τώρα. Ας κάτσω στα αβγά μου, έχω και στη δουλειά μου να πάω… Δεν σκέφτηκες ποτέ ότι κάτι αντίστοιχο κάποια μέρα μπορεί να συμβεί και σε εσένα. Μόνο τότε θα καταλάβαινες την αξία της αλληλεγγύης μεταξύ των επιβατών. Ένας κακομοίρης ελεγκτής ο οποίος συμμετέχει άμεσα και ενεργά στην απάτη που σου προσφέρει το κράτος δεν μπορεί να τα βάλει με ένα ολόκληρο λεωφορείο.  Φαντάσου τι μπορούν να κάνουν πολλά λεωφορεία μαζί….

Και μέσα σε όλα αυτά και την κατάσταση που βιώνει ο καθένας από εμάς σήμερα ζώντας ή προσπαθώντας τουλάχιστον στην Ελλάδα σε μια περίοδο που οι περικοπές ωρών και ημερών εργασίας και μισθών, οι απολύσεις και οι διαθεσιμότητες βρίσκονται σε ημερήσια διάταξη, για δεύτερη φορά, σε διάστημα περίπου 6 μηνών, οι καταναλωτές υποχρεούνται στην παράλογη καταβολή αυξημένου εισιτηρίου (ή κάρτας απεριορίστων διαδρομών) στις αστικές συγκοινωνίες.

Κι ας ξεχνάμε ότι οι εργαζόμενοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι αποτελούν την τεράστια πλειοψηφία του επιβατικού κοινού των Αστικών Συγκοινωνιών και οι νέες αυξήσεις αποτελούν γι αυτούς δυσβάσταχτο κόστος. Ουσιαστικά, δηλαδή, για άλλη μια φορά το καπιταλιστικό σύστημα αποδεικνύει ότι οι επιβάτες-πολίτες της εργατικής τάξης-είναι αυτοί που πρέπει να πληρώσουν το κόστος από τη κρατική επιχορήγηση. Οι επιβάτες-πολίτες που δεν έχουμε καμιά ευθύνη για την κρίση, επομένως δε θα δεχτούμε τις συνέπειες της. Και αυτό εξαρτάται μόνο από εμάς.

Αντίθετα, οι μέτοχοι του ΟΑΣΘ που παχυλά χρηματοδοτούνται με 120 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο από το ελληνικό δημόσιο , θέλουν να διατηρήσουν και να πολλαπλασιάσουν τα ετήσια κέρδη τους που φθάνουν τα 16 εκατ. ευρώ. Το καπιταλιστικό σύστημα  αποκρύπτει όμως το γεγονός ότι εδώ και χρόνια το ελληνικό κράτος δεν αποδίδει στα ΜΜΜ την προβλεπόμενη επιδότηση προς αυτά από τη δική μας φορολόγηση. Οι αστικές συγκοινωνίες υποτίθεται ότι πρέπει να επιδοτούνται σε ποσοστό 70%. Από το 2001 όμως δίνεται μόλις το 18% σε αντίθεση με τις ιδιωτικές μεταφορές (ΚΤΕΛ-ΟΑΣΘ) όπου δίνεται ολόκληρη η επιδότηση. Την ίδια στιγμή υπολογίζεται ότι τα χρέη μόνο 7 υπουργείων προς τον ΟΑΣΑ φθάνουν τα 500 εκατ. ευρώ για να καταλήξει σήμερα μέσω των όσων αναφέρει η σημερινή κυβέρνηση του ΜΠΑΤΣΟΚ να υποστηρίξει ότι τα ΜΜΜ είναι ζημιογόνες επιχειρήσεις και έχουν τεράστια ελλείμματα.

Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπως και η Υγεία, η Παιδεία, η Ενέργεια, οι Φυσικοί Πόροι, δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται σαν εμπόρευμα. Είναι κοινωνικά αγαθά και όχι προϊόντα κέρδους. Η καλύτερη λειτουργία τους μπορεί να γίνει με την κοινωνικοποίηση και τον εργατικό έλεγχο και όχι με την ιδιωτικοποίησή τους.

Ένας κοινός αγώνας επιβατών και εργαζομένων στα ΜΜΜ για δωρεάν και ποιοτική μετακίνηση, μέσω πολύμορφων δράσεων στις γειτονιές, στα αμαξοστάσια, σε πρωτοβουλίες και σωματεία είναι απαραίτητος ώστε να φανεί ότι γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά πως για την κρίση, το χρέος και τα ελλείμματα δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι και η κοινωνία, αλλά το κράτος, οι διαχειριστές του, οι τράπεζες και όσοι κερδοσκόπησαν και κερδοσκοπούν πάνω στις ζωές μας. Δική τους η κρίση, δικό τους και το χρέος. Αρνούμαστε να πληρώσουμε για το χρέος που μόνοι τους δημιούργησαν.

ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΑ ΑΚΥΡΩΤΙΚΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ – ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΛΑΘΡΕΠΙΒΑΤΕΣ (ως απάντηση στις προθέσεις των αφεντικών για εθελοντές ελεγκτές)

«Αυτό που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση δεν είναι οι μεταβαλλόμενοι τρόποι διαχείρισης της κοινωνίας. Είναι οι αναλλοίωτες και ασυμβίβαστες ιδέες για την ευτυχία και τους κόσμους της. Η Εξουσία το ξέρει, όπως και εμείς..»