?

Καθότι, θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε δύσκολοι ως Άνθρωποι και αποδεχόμαστε ως συνοδοιπόρους μας, άτομα αυστηρώς επικριμένα και φιλτραρισμένα, ως κατόχους των ιδιαιτέρων ανθρώπινων χαρακτηριστικών, και μη μπορώντας να αποδεσμευτούμε από την κλίμακα αξιολόγησης, ως χρόνια καταδικασμένοι υπήκοοι σε αυτήν, ελευθερώνουμε το πνεύμα μας και θέτουμε νέα κριτήρια:
Μετά από ένα, κατά τα λεγόμενά μας και των υπολοίπων, μεγάλο βράδυ,οι βαθμίδες αξιολόγησης κρίνονται ως εξής:

Καλώς : έχω βρει το κατάλληλο κλειδί από την αρμαθιά - στέκομαι στην είσοδο του στενού.

Λίαν καλώς: έχω βρει την οικοδομή που στεγάζεται το σπίτι μου - ανοίγω την εξώπορτα

Άριστα: έχω βρει το διαμέρισμά μου, έχω βάλει το κατάλληλο κλειδί στην κλειδαριά και έχω μπει στο σωστό σπίτι.

(έχω περάσει πάνω από τη βάση, φτάνοντας στην άκρη του στενού με τα πόδια ή έχοντας καταφέρει να πάρω, έστω και μετά από 2 ώρες, το 78Ν. Στην περίπτωση που τα έχω καταφέρει όλα αυτά και έχοντας πάνω μου όλα τα προσωπικά μου αντικείμενα, χωρίς να κατηγορείται αυτή τη στιγμή κάποιος άλλος πέρα από τον σαμποταζιέρη εαυτό μου που βγάζει το 5άευρο και του πέφτει το κινητό από την τσέπη ή το αντίστροφο, τοποθετούμαι στις πρώτες υποψηφιότητες για το βραβείο αυτοσυγκέντρωσης υπό, κυριολεκτικά, απάνθρωπες συνθήκες..)

Κάποτε η ταχύτητα διενέργειας όλων των παραπάνω αποτελούσε το ιδανικότερο κριτήριο..

Στην ηλικία μας,και μόνο η αυτοεξυπηρέτηση είναι μεγάλο προνόμιο..

  http://www.youtube.com/watch?v=Jb4d_e87f48

δεν ξέρω αν συνδέεται ή όχι..όταν τα σκεφτόμουν, αυτό άκουγα..

                                                                                                                                   

πεαψε ον εαρτη