Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Δικαίωμα στο παραλήρημα


Κι εκεί είναι που αρχίζει το για μένα. Θα ‘θελα για μένα να ‘χω το θάρρος να σου ζητώ μέσα σε ένα παραλήρημα ελλειπών ορίων τα πάντα. Να παραμιλάμε να τρώμε τα αποφάγια μας με τα χέρια να κοιτάζω το χαμόγελο σου ώρες και ώρες. Να γίνομαι εσύ τις ώρες που βαριέμαι να σέρνω το κουφάρι μου στην πόλη, πιο αποξενωμένο και πιο τρομοκρατημένο από κάθε άλλη φορά στην προσωπική μου ιστορία. Να γερνώ στο στέρνο σου και να σκαρφαλώνω από την άκρη των ποδιών σου μέχρι την κορφή του κεφαλιού σου, να κοιμάμαι μέσα σε νανουρίσματα σε σεντόνια από τα οποία εξατμίζεται ο ιδρώτας δυο.
Αλλά δεν αντέχω αφού πιο πολύ θέλω να με λατρεύεις, να με πονάς καθώς δεν έχεις άλλο τρόπο να με νιώσεις και κάνεις κι εσύ τα ίδια με όλους τους άλλους.Γιατι δεν κάνεις τα ίδια?
Να απαιτείς τη γεύση μου στο κρασί σου! Καλά κρασιά…
 Το δικό σου χέρι περιφέρεται στο λαιμό μου και κοντράρει από τον καρπό το χέρι μου που σου γράφει. Πάνω σε κόκκινα σεντόνια με κηλίδες παρελθόντος που  φτιάχνουν δρόμο από την μια πλευρά του κρεβατιού στην άλλη. Κι έτσι περνάει ο ύπνος, η ζωή. 
Το χέρι αναισθητοποιείται. Μούδιασαν τα ακροδάχτυλα που τόσο φετιχιστικά τρίζεις και παρασέρνεις από την μια πλευρά των χειλιών σου στην άλλη μαζί με το βλέμμα μου. Ενίοτε το κάνω κι εγώ για να μπλοκάρω πάνω μου το ενδιαφέρον σου.
Και σε ‘καναν τούτες οι λέξεις να βουλιάξεις σε μια ηδονή πρωτόγνωρη, μεσαιωνικό πόθο για ζωή στα 9 βήματα πίσω από την πυρά.
Κι όταν ο εγκέφαλος μου γεννήσει όλα τα παιδιά που γονιμοποίησαν οι εικόνες και οι λέξεις σου, θα ‘χω γίνει μάνα των συναισθημάτων μου και στυγνός εξουσιαστής της προβοκατόρικης μανίας που μου προκαλεί το γελοίο γέλιο σου. Και τότε με το πρόταγμα της αλληλέγγυας Μήδειας θα τα πνιγώ ένα-ένα μπροστά σου.
Τόσο πάθος δεν αφήνει τη μέρα να  ξημερώσει. Αλλά επειδή τελικά εδώ και χρόνια ξημερώνει θα σε αφήσω ξέροντας πως εξαντλήθηκες.. Και δεν θα περιμένω κάποια τυχαία έκλειψη να σε βουτήξει στο ίδιο σκοτάδι με αυτό που άλλοτε κατάφερνα να διαχέω γύρω μου όταν σε κοιτούσα.
Και τότε να δεις πως θα περιμένεις σαν τρελός τις νύχτες.

2 σχόλια:

  1. den to exw diavasei akoma alla vale ligo xrwma vre poulaki mou..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πικρό καφέ με κέρασες, με ξόδεψες..8 Φεβρουαρίου 2011 στις 11:13 π.μ.

    "κοντράρει,μπλοκάρω,αλληλέγγυας"
    ο έρωτάς σου είναι επαναστατικός.

    "ηδονή, πόθο, τρελός"
    οι συνθήκες στον έρωτά σου είναι ηδονικές, εκρηκτικά καρτετικές και αντισυμβατικές.

    "μεσαιωνικό, ζωή, πυρά"
    ο έρωτάς σου μυρίζει ασιτία, φθηνό αλκοόλ και βασανιστήριο μέχρι το τέλος χωρίς υποχώρηση, γεννά νέες υπάρξεις και σου καίει τα σωθικά..

    κάτι τέτοια ανθρώπινα πράματα καταλαβαίνω από τον τρόπο που βάζεις τα θέματα..
    ωστόσο, υπάρχει ένα μέρος που η νύχτα κρατάει πολύ.. Στη Σκανδιναβία , αδερφές μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή